Miejscowość

lututów

Zarys historyczny Lututowa:

Lututów  był  w  średniowieczu  szlachecką  osadą  na  ziemi wieluńskiej,  którą  na  początku  XV w. przekształcono  w  miasto. Jego  założycielem  był  któryś z Lutoldów z rodu Wieruszów, od  Lutolda wziął  też swą nazwę.
W zachowanych źródłach pisanych występuje od 1406 roku,  w  tymże  to  roku król  Władysław  Jagiełło  nadał  prawa  miejskie,  potwierdzone  dodatkowo  w  1407  prawem odbywania targów we wtorki. Znana jest też pieczęć miasta Lututowa, która została odciśnięta na dokumencie z 1532 r. znajdującym się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie na której znajduje się napis SI: LVT-OLTOV a poniżej kozioł zwrócony w lewo. Prawa miejskie utracił Lututów w XVIII w. dzięki staraniom Stanisława Biernackiego – właściciela Lututowa. W roku 1843 Rada Administracyjna Królestwa Polskiego dokonała zamiany statusu dotychczasowej wsi Lututów na miasto. W 1870 roku Lututów utracił prawa miejskie po wydarzeniach Powstania Styczniowego. 15 czerwca 1863 r. pod Lututowem rozbity został oddział powstańczy, którego dowódcą był Antoni Korotyński. W okresie konstytucyjnym Królestwa Polskiego właścicielem dóbr lututowskich był jeden z najwybitniejszych działaczy społeczno-gospodarczych i politycznych Alojzy Prosper Biernacki. Jego dziełem było założenie w Lututowie niższej szkoły rolniczej, w której uczniowie uczyli się agronomii, ogrodnictwa, przyrody i matematyki. Właścicielami Lututowa w XV stuleciu byli Niemojewscy, w XVI wieku Lututów należał do Cieszeckich, zaś w wieku XVIII do Biernackich. W XIX wieku kolejnymi posiadaczami miejscowości zostali Taczanowscy, a ostatnią dziedziczką majątku przed II Wojną Światową była Helena Taczanowska, żona J. Kurnatowskiego. Metryka miejscowej parafii sięga roku 1406. W 1520 wspomniany jest kościół  pw. św. Mateusza Apostoła. W 1742 roku wzniesiono, na miejscu zniszczonej pożarem pierwotnej świątyni, nowy kościół drewniany. Obecnie jest murowany kościół parafialny pw. św. św. Piotra i Pawła wzniesiony w latach 1910-1917.

Położenie geograficzne Lututowa:

położenie geogr

        Gmina Lututów położona jest w południowo-zachodniej części województwa łódzkiego, w powiecie wieruszowskim. Powierzchnia gminy wynosi 75,1 km2. Strukturę terytorialną tworzy 35 miejscowości połączonych w 19 sołectw. Największą miejscowością jest Lututów liczący ok. 1500 mieszkańców.
Lututów jest centrum administracyjnym i kulturalnym dla gminy, a edukacyjnym nawet dla kilku powiatów. Gmina graniczy od północy z gminami Klonowa i Złoczew, od wschodu z gminą Ostrówek, od południa z gminami Czarnożyły i Biała, a od zachodu z gminami Galewice i Sokolniki. Wschodnią część gminy przecina rzeka Oleśnica należąca do dorzecza Warty, a zachodnią część –  rzeka Rybka należąca do dorzecza Prosny. Teren gminy jest przeważnie nizinny, a od północnej strony wcina się Wysoczyzna Złoczewska  z najwyższym punktem gmin znajdującym się we wsi Zygmuntów o wysokości 196 m n.p.m.. Najniżej jest położona wieś Ostrycharze znajdująca się na wysokości 163 m n.p.m.. Przez gminę przebiega ważny szlak komunikacyjny – droga krajowa nr 14 łącząca gminę z Łodzią  i Wrocławiem. Najbliżej położonym miastem obok Lututowa jest Wieluń.

Gminę Lututów zamieszkuje ponad 5000 osób. Średnia gęstość zaludnienia wynosi około 67 osób/km2. Od lat notowany jest systematyczny spadek ludności, powodowany  migracją do większych miejscowości młodych mieszkańców naszej gminy w poszukiwaniu pracy.